Siang sadang angek bana, sadang duduak jo kopi itam. Labiah tibo, marabo-rabo mancaliak Yuang Sewai duduak santai, tambah baturo-turo muncuang Labiah.
“Sampai bilo ang ka mode ko Yuang, urang sumbayang jumaik. Ang baleha-leha di siko minum kopi. Tiok jumaik ang mode ko nampak di den.”
“Dek itu maleh den pai jumaik, pasti ang heboh-heboh dek mandanga katubah kan? sabanyak pahalo nan ang ambiak di masajik, sabanyak itu lo doso nan ang baok pulang. Kalau wak kareh angok tu ndak usah danga katubah, rancak lalok-lalok ayam ang dalam masajik tu lai.”
Mandanga Yuang Sewai mangecek tu, tambah angek kabel Labiah. Inyo sabuik kalau katubah ustad tadi manyingguang puncak kada-nyo. Labiah maraso ndak inyo surang juo doh, sado urang paburu di ateh dunia ko akan tasingguang mandanga kaji ustad tu.
Kareh bana kaji ustad tuh, nyo samoan lo urang paburu jo anjiang. Inyo lo ma mastian kalau ibadah urang mamaliharo anjiang tu ndak akan pernah sampurna, kadang dek Labiah pandangarannyo acok dilabiah-labiahan. Dek labiah seorang paburu sejati, ndak ado tampek buru di panjuru provinsi ko nan ndak nyo jalang. Bia buru alek, marenten, buru suduik dapua dan sado macam acara buru ko pasti nyo jalang. Lah banyak juo ustad, urang cadiak pandai jo alim ulama nan manasehati hobi Labiah nan bakalabiahan ko. Tapi nan katubah ustad sakali ko yo mambakeh bana dek Labiah.
“Apo nan salah lai Labiah? Kan yo nan bana dikecek an dek ustad tuh? Manga ang marabo-rabo di siko?” Tek Roih manyalo Labiah nan sedang manggarutok ka Yuang Sewai.
“Den yo ndak lo mamungkiri doh, Tek. Cuma bahaso ustad tadi tu talampau kasek bana. Main tembak lansuang sajo, raso den ndak elok bahasonyo doh. Apo kah Ustad tu ndak baraja ka bakeh Nabi, ba a caro katubah nan elok. Kok bantuak itu penyebar agamo wak dari dulu badakwah a, mungkin ndak ado urang paburu ko nan namuah masuak agamo kito doh.”
Mandanga Labiah mangecek itu, tasambuah galak Yuang Sewai. Sumbayang sakali saminggunyoh, lah caro ulama manyebar agamo lo nan di kaji. Bantuak ka iyo lo gaya Labiah koh.
“Ang galak ka galak juo nan ang tau nyo Yuang, kok mandanga ang tadi antah lah.”
“Kan lah tahu dek ang, untuangnyo den ndak pai bajumaik tuh, dek maleh den naik darah sarupo ang ko.”
Mandanga itu, tabang sendok nasi Tek Roih ka badan Yuang Sewai. Mangamuak muncuang Tek Roih, mangecek an Yuang Sewai mancari-cari alasan. Kok ka mailak yo Yuang Sewai rajonyo, ado-ado se caro dek nyo ka mambatuah an karajonyo surang. Yuang Sewai manyangko Tuhan bisa lo dialua sarupo ma alua Labiah, lah ndak batua urang baduo kolai. Si bongak lah baradu jo si dungu modetu lah jadi e, ndak ado nan ka salasai.
“Barangkek lah kalian dari lapau den kolai, ndak ado nan basindereh kalian baduo ko doh” Tek Roih marabo sambia macaik sendok nasi nan di ampok an nyo ka Yuang Sewai tadi.
Silakan kirim karyamu ke; [email protected]
Discussion about this post