Hari siang–siang tangguang, Yuang Sewai mangalai di palanta lapau Tek Roih. Ndak lamo sasudah itu tibo Labiah maongkok-ongkok bantuak urang maliang, tibo-tibo mangajuik an Yuang Sewai. Yuang Sewai taparanjek, baitu lo Tek Roih. Sendok nan sadang di pacik Tek Roih tapalantiang, takajuik dek ulah karajo Labiah.
“Untuang Tek Roih ndak latah, kok latahnyo tadi mungkin lah di siramnyo ang jo minyak angek tum ah”
Yuang Sewai mamburansang, dek takajuik ndak kapalang. Baru ka talayang mato tibo lo musibah, Labiah.
Labiah basicapek mananangkan nan tajadi, mamas an kopi susu sakarek.
“Susu habih, Den lun ka pas alai doh Labiah.”
“Pakai nan ado se lu tek,”
Kecek labiah sambia manyingarang ka Etek Roih.
“Tu, ang samoan lo den jo jawi. Bisa mambagi aia susu untuk urang banyak?”
“Eh, ndak tu doh, Tek. Kalau iyo, ndak lo ka taminum dek den tu doh, lah kalek raso e mah”
“Yo mintak di siram minyak angek paja ko bantuak e mah, lah talonsong bana muncuang ang ka punyo den mah.”
Tek Roih ma ayunan sendok goreangnyo, nio malakak kapalo Labiah. Mancaliak sarupo itu, Yuang Sewai nan sadang paneh juo mancaliak Labiah tambah basorak. Ma agiah sumangek ka Tek Roih, baharok Tek Roih malaluan sendok goreangnyo ka muko labiah.
“Ampun Tek, wak bagarah tapi. Kok serius bana di kadai ko capek lo tutuik kadai beko. Tu lah abih taggang se kami sadonyo, kok lah tagang tapaso di baok pulang lai.”
“Ang ulang juo lai Labiah,”
Sendok goreng malakek ka kuduak Labiah,
“Kalau urang sadang banyak utang ko, ndak ado nan lawak tadanga dek nyo doh. Lai jaleh di ang tu?”
Tek Roih mambulalang, Labiah tadiam. Inyo baru tido, indak tahu kalau tukang julo-julo tembak sabanta ko baru baliak manjapuik pitih ka Tek Roih. Nan biasonyo Tek Roih lai biaso-biaso se di agiah garah nan sarupo itu, kini Tek Roih yo bana sadang paneh. Ndak tatangguang berangnyo ka Labiah.
Mancaliak kajadian tu Yuang Sewai tagalak, apo nan nyo kandak an lah di tolong dek Tek Roih malakuannyo.
“Tu makonyo Labiah, ang caliak lah urang dulu baru bagarah. Ang tanyo bagai lah, lah bayia hutang atau alun. Jan manyolonong se muncuang baruak ang tu.”
“Baruak ba a lo koh yuang, sumbarang se ang mah.”
“Buruak makasuik den, ndak baruak doh. Itu lah salah e, talingo ang ciek sabalah nyo. Kurang manangkok suaro den.”
Galak Tek Roih tasambuah, mandanga Yuang Sewai. Mancaliak sarupo itu, tasuruik Labiah, inyo lansuang manonoh kopi nan sakarek. Basicapek tagak mananyo balanjonyo.
“Apo se nan bamakan Labiah?”
“Kopi sakarek, Goreng pisang duo, jo karupuak Palembang ciek”
“Ndak ang bayian nan den sakali?”
Yuang Sewai manyalo, baharok ka dapek perai lo hari ko. Labiah Manggeleng sambia mangaruak sakunyo.
“Iko jangguik ba a dek bakarambia?”
Tek Roih manunjuak sampalah karambia nan tasangkuik di jangguik Labiah.
“Ondeh yo, tadi roti isi karambia duo Tek. Ampia lupo lai, untuang ado jangguik.”
Tek Roih lansung ma ambiak siso baliak pitih nan lah nyo agiah ka Labiah. Antah palupo antah balupoan, nan jaleh siangko Tek Roih tatolong dek Jangguik Labiah. Kok Labiah bamuko polos, atau ndak babulu mungkin kejahatan sarupo iko akan lalu di tiok-tiok lapau nan manggaleh barang-barang nan ndak bakulik. Mancaliak itu Yuang Sewai Manggeleng-geleng sajo, dek ndak sakali duo kali Labiah sarupo itu doh, lah acok.
- Carito Yuang Sewai: BADUTO KA BADAN SURANG, BADOSO TU? - 25 September 2024
- Carito Yuang Sewai: Tatolong Dek Jangguik - 8 September 2024
- Jurnalis Reformis; Pelayan Tuhan Tidak Pernah Arogan | Rori Aroka Rusji - 2 September 2024
Discussion about this post